نحوه مسواک زدن و نخ کشیدن در ارتودنسی

زمانی که ارتودنسی انجام داده اید و ابزار ارتودنسی ، براکت و .. در دهان است ممکن است دندان ها اندکی حساس تر باشند بنابراین می توان خمیر دندان متناسب برای این موقعیت و برای کاهش حساسیت تهیه کرد. اگر ارتودنسی انجام داده اید و درباره نحوه مسواک زدن و نخ کشیدن در ارتودنسی اطلاعی ندارید، ادامه مطلب را بخوانید.

مسواک زدن به چهار بخش تقسیم می شود : باید در نواحی بالا، چپ، راست و پایین به صورت دقیق مسواک را بکشید. و این بخش ها و نحوه مسواک زدن باید به خوبی تنظیم شود تا تمام نواحی عاری از هرگونه آلوگی گردد.

تمیز کردن زبان و سقف دهان

یک نکته مهم این است که بسیاری از افراد تنها به مسواک زدن کفایت می کنند اما مهم است که سقف دهان و زبان نیز تمیز شود زیرا تاثیر مهمی در سلامتی کلی دهان و دندان ها مخصوصا در زمان ارتودنسی دارند.

انتخاب مسواک در ارتودنسی

مسواک مخصوص ارتودنسی در بازار موجود است اما به طور کلی مسواکی که در این زمان انتخاب می کنید باید سرکوچک و نرمی داشته باشد و بهتر است پرزهای اطراف مسواک بلند تر از پرزهای میانی مسواک باشد.

مسواکی که برای تمیز کردن براکت ها، سیم، کش و.. مناسب باشد باید پرزهایی ظریف داشته باشد.

طریقه مسواک زدن در زمان ارتودنسی

در زمان ارتودنسی رعایت بهداشت دهان و دندان بیش از پیش اهمیت دارد و معمولا بهترین دکتر ارتودنسی توصیه می کند پس از هر بار مصرف ماده غذایی، دندان ها تمیز شوند.

مسواک را با زاویه 45 درجه نسبت به دندان ها بگیرید و با فشاری ملایم نگه دارید. اطمینان حاصل کنید که در تماس با سطوح دندان و خط بین دندان ها است.

حرکت دست به صورتی باشد که از سطح بیرونی دندان به داخل دندان باشد و سپس حرکت دست باید از بالا به پایین، دورانی و ملایم روی دندان ها باشد..

توجه کنید که نواحی بین پرانتز ها، براکت ، بین سیم وبه کلی تجهیزات ارتودنسی کاملا تمیز شود. بنابراین مسواک را طوری در دست بگیرید که مطمئن شوید نواحی نام برده که بیش از قسمت های دیگر مواد غذایی در این نواحی گیرد می کند، تمیز شوند.

مسواک را از بالای سیم بین دو براکت وارد کرده و سپس به پایین بیاورید.

خونریزی لثه در حین مسواک یا نخ کشیدن در ارتودنسی

در روزهایی اولیه بعد از ارتودنسی ممکن است در حین و بعد از مسواک زدن اندکی از لثه ها خون بریزد، این امر، طبیعی است. زیرا لثه ها اندکی ملتهب و حساس هستند.

برای تمیز شدن و پاک شدن کلی دندان و همینطور براکت  وسیم ها که عاری از هرگونه آلودگی باشند، باید از نخ دندان نیز استفاده کرد.

نحوه نخ دندان کشیدن در ارتودنسی

نخ دندان را به صورتی که همیشه استفاده می کردید و به حالتی که فشار مستقیم به دندان وارد نشود در دست بگیرید.

باید در نخ کشیدن دقت کنید که اطراف لثه، براکت و بین سیم و دندان ها کاملا نخ کشیده شود.

نخ را باید به زیر سیم برده و حرکت آزاد داشته باشد و سپس نخ را به پایین و بالا حرکت دهید و دندان ها را تمیز کنید.

مقالات مرتبط :

ارتودنسی کودکان

کشیدن دندان در ارتودنسی

بهترین سن ارتودنسی دندان

ارتودنسی کودکان

ارتودنسی یکی از روش های موثر جهت رفع ناهنجاری های دندانی و فکی می باشد که اگر در سنین پایین تر انجام شود ، در بسیاری از موارد نتیجه بهتری را به همراه خواهد داشت . درمان های زود هنگام یا ارتودنسی پیشگیری در اطفال ، در بسیاری از موارد از مشکلات پیچیده ارتودنسی در آینده مانند نیاز به کشیدن دندان یا جراحی فک جلوگیری می کند . یکی از سوالاتی که ممکن است مطرح شود این است که بهترین سن ، جهت انجام ارتودنسی کودکان چه زمانی می باشد؟ با مطالعه مطالب زیر با ما همراه باشید.

سن مناسب انجام درمان ارتودنسی درکودکان

توصیه می شود که با مشاهدهٔ اولین مشکل در نظم دندانها یا موقعیت فکین در اطفال، ویزیت ارتودنسی صورت گیرد، ولی در صورتیکه مشکلی هم مشاهده نشد ، لازم است که کودک حداکثر تا سن ۷ سالگی یک بار توسط بهترین متخصص ارتودنسی مورد معاینه قرار گیرد تا اگر نیاز به درمان ارتودنسی زودهنگام وجود دارد ، انجام شود. تشخیص و درمان زودهنگام مشکلات دندانی و فکی در کودکان میتواند در بسیاری از موارد ، از درمانهای وسیع و پیچیده و البته پرهزینه در آینده جلوگیری کند . ارتودنسی در کودکان زیر ۶ سال ، یعنی در دورهٔ دندانی شیری ، کمتر انجام می شود مگر در موارد خاص مانند بیماران شکاف کام یا سندرمیک . بین ۶ تا ۱۲ سال یعنی در دورهٔ دندانی مختلط ، که کودک ترکیبی از دندانهای شیری و دائمی را در دهان دارد ، احتمال نیاز به درمانهای ارتودنسی ، بخصوص ، درمانهای هدایت رشد فک ، افزایش پیدا می کند . درمانهای دورهٔ دندانی مختلط معمولا بوسیلهٔ پلاکهای متحرک انجام میشود . از سن ۱۲ سالگی دورهٔ دندانی دائمی شروع میشود . ۱۲ سالگی معمولا بهترین سن برای مرتب کردن دندان ها است چون رویش دندان های دائمی کامل شده ، سرعت حرکتهای دندانی زیاد است ، و هنوز مقداری از رشد باقی است تا در صورت لزوم بتوان از آن جهت تنظیم روابط فکی استفاده نمود . مرتب کردن دندان های دائمی عموما بوسیلهٔ دستگاه های ثابت انجام می شود .

اقدامات شایع در ارتودنسی پیشگیری

اقدامات ارتودنسی پیشگیری برای کودکان در پنج زمینهٔ اصلی انجام می شود که عبارتند از :

۱-حفظ یا باز پس گیری فضای دندان های شیری از دست رفته:

از دست رفتن زودهنگام دندان شیری موجب میشود که دندان های مجاور ، به فضای دندان شیری از دست رفته حرکت کنند و باعث ایجاد مشکلات جدی ارتودنسی در آینده شود و دندان دائمی زیرین را با کمبود فضا و بی نظمی مواجه کند. زمانی که به موقع برای درمان دندان شیری از دست رفته اقدام شود ، می توان با استفاده از فضا نگه دار ، این فضا را حفظ کرد. اگر فضا نگه دار به موقع گذاشته نشود ، می تواند منجر به از دست رفتن فضای دندان شیری شود ؛ در این حالت در بسیاری از موارد لازم است که ابتدا فضای از دست رفته را باز پس گیری کرده و سپس فضا نگه دار گذاشته شود.

۲- کشیدن سریالی دندانها(Serial extraction) و هدایت رویشی دندانها برای رفع کمبود فضا:

علیرغم اهمیت حفظ دندان های شیری در تأمین فضا برای رویش دندان های دائمی زیرینشان ، ولی گاهی متخصص ارتودنسی در بررسی عکس های رادیولوژی ملاحظه میکند که ، با وجود آنکه دندان های شیری به خوبی حفظ شده اند ، ولی سایز دندان های دائمی بسیار بزرگتر از فضای موجود است و دندان های دائمی در هنگام رویش در آینده ، با کمبود فضای شدید مواجه خواهند شد . در این موارد متخصص ارتودنسی با توالی خاصی ، دستور خارج کردن دندان های شیری را می دهد ، به گونه ای که رویش دندانهای آسیای کوچک اول دائمی تسریع شود ؛ سپس دستور خارج کردن آسیاهای کوچک اول دائمی را می دهد تا فضا برای رویش سایر دندان های دائمی تأمین شود. به این روش سریالی از کشیدن تعدادی از دندان های شیری و دائمی ، اصطلاحا سریال اکسترکشن می گویند .

۳-درمان عقب یا جلو بودن فک بالا و پایین نسبت به هم:

در درمان مشکلات فکی مثل عقب یا جلو بودن فک بالا و پایین نسبت به هم ، برای اطفال و نوجوانانی که در سن رشد هستند می توان با درمان های ارتوپدیک ارتودنسی یا اصطلاحا هدایت رشد فک ، روابط غلط فکی را در سنین رشد اصلاح کرد. باید توجه داشت که انجام بعضی از درمان های هدایت رشد فک ، حتی در تمام سنین رشد هم‌ قابل انجام نیست و باید در محدوده خاصی از سنین رشد انجام شود . به طور مثال در مواردی که رشد فک بالا کم است و عقب قرار گرفته است ، سن مناسب برای جلو آوردن فک بالا حدودا ۸ سالگی است و نهایتا تا ۱۱ سالگی این امکان وجود دارد که عقب بودن فک بالا اصلاح شود. قبل از ۸ سالگی به دلیل پایین بودن همکاری کودک در استفاده از دستگاه ، معم…

۵- رفع نوک به نوک قرار گرفتن دندان های کودک در قسمت جلو :

در مواردی که دندان های جلویی کودک ، تداخل و حالت نوک به نوک داشته باشد ، کودک برای داشتن تماس های دندانی بهتر هنگام بستن دندان ها روی هم ، فک پایین را به سمت جلو هدایت می کند که در صورت عدم درمان به موقع و ادامه این عادت ، فک پایین بیش از حد رشد می کند و در نتیجه ، جلو بودن عادتی فک پایین ، به جلو بودن اسکلتال و استخوانی تبدیل خواهد شد و قابل برگشت نخواهد بود و نیاز به جراحی فک در آینده خواهد داشت.

 نتیجه گیری

با کنترل و اقدام به موقع در سنین رشد، می توان از اغلب ناهنجاری های فکی و بسیاری از بی نظمی های دندانی جلوگیری کرد ؛ با اینحال باید توجه داشت که درمان های پیشگیری ، برای همهٔ انواع مشکلات ارتودنسی قابل انجام نیست .

مقالات مرتبط:

نقش الاستیک یا کش ها در ارتودنسی

نکات مهم در رابطه با ارتودنسی دندان

بهداشت دهان و دندان در ارتودنسی

بهترین دکتر ارتودنسی در شمال تهران

لبخندی با دندان های زیبا برای افرادی که هنوز تصمیم به انجام ارتودنسی نکرده اند، بسیار ترغیب کننده است. اما همانطور که این لبخند به افزایش اعتماد به نفس کمک می کند ، ترتیب، نحوه قرارگیری دندان ها نیز به سلامت و همینطور افزایش زیبایی دندان نیز کمک می کند.

اما برای آن که دندانی خوب و زیبا داشته باشیم باید روش های درمانی را به کار بریم، یکی از مهم ترین و موثرترین راه ها برای افزایش سلامتی و زیبایی دندان، ارتودنسی می باشد. اما از آن مهم تر این است که برای انجام ارتودنسی باید بیمار نزد بهترین دکتر ارتودنسی برود تا بهترین نتایج را دریافت کند.

انواع مختلف بی نظمی دندان:

• دندان هایی در فک بالا، روی دندان های پایینی قرار گرفته و یا اندکی آن را پوشانده است.
• دندان ها سرجای خود نبوده، جلو و یا عقب هستند.
• دندان ها روی هم افتاده اند.
• فاصله بیش از اندازه بین دندانها وجود دارد.
• مشکلات فکی
• و…

مراحل درمانی ارتودنسی:

اولین مراجعه به ارتودنتیست

زمانی که برای اولین بار برای ارتودنسی مراجعه می کنید، دندان ها بررسی شده، ابتدا باید نواقص دندان از جمله : ترمیم،عصب کشی و.. انجام شود و سپس با توجه به تشخیص دندانپزشک، نحوه انجام ارتودنسی مشخص می شود.

توضیحاتی به بیمارداده می شود و نکات مراقبتی مهم نیز به وی گوشزد خواهد شد وهمینطور محدوده و زمان پروسه درمانی مشخص خواهد شد.

بنابراین در این مرحله ارتودنتیست تشخیص می دهد که دندان با کدام شیوه به طور موثر و در کمترین زمان ترمیم خواهد شد.

سپس عکس برداری و روش های تشخیصی دیگر روی دندان ها انجام خواهد گرفت.

انتخاب دستگاه ارتودنسی

سپس با توجه به نیاز بیمار و دندان های وی، دستگاه ارتودنسی ثابت و یا متحرک انتخاب خواهد شد. به طور کلی هر نوع دستگاه ارتودنسی انتخاب شود، مهم آن است که به دندان ها به اندازه مجاز فشار وارد شده و جابه جایی صورت گیرد.

تثبیت درمان ارتودنسی

پس از آنکه ارتودنسی به طور کامل انجام شد و همینطور درصورتی که درمان کامل شد، باید دندان ها در جای خود نگه داشته شوند. بدین صورت که نگهدارنده ای در دهان قرار می گیرد تا دندان ها به جای قبل باز نگردند، با این کار درمان تثبیت خواهد شد.

مراقبت های بعد از ارتودنسی

• مهم ترین مراقبت این است که تمام توصیه هایی که دندانپزشک تجویز کرده، با دقت باید انجام گیرد.
• از خوردن غذاهایی مانند: نوشابه گازدار، نبات، شکلات و آدامس چسبنده ، غذاهای سخت و.. پرهیز شود.
• بهداشت دندان ها رعایت شود. در صورتی که دستگاه ارتودنسی مورد استفاده ثابت نیست، حتما در زمان های مقرر آن را از دهان خارج کرده و موارد بهداشتی را انجام دهید.

چه تجهیزاتی در ارتودنسی به کار می رود؟

دستگاه های ارتودنسی، بریس ها ( در انواع مختلفی وجود دارد از جمله: سرامیکی،نامرئی،فلزی و..) ، ، براکت ارتودنسی، کش و یا اورینگ، جداکننده کشی و .. نیز در فرآیند ارتودنسی نیز به کار می روند.

فرایند درمانی ارتودنسی مدتی زمان می برد و بیمار باید برای آن که نتایج مطلوب را دریافت کند صبر داشته باشد و همینطور نکات مهم و حیاتی که توسط بهترین ارتودنتیست بیان می شود، را رعایت کند.

مقالات مرتبط:

بهترین سن ارتودنسی دندان

بهداشت دهان و دندان در ارتودنسی

نقش الاستیک یا کش ها در ارتودنسی

یکی از ابزارهای ساده ولی مهم و پر کاربرد در ارتودنسی ، کشها یا الاستیکها هستند . الاستیکهای ارتودنسی عمدتا از جنس لاتکس هستند . در صورتیکه بیمار نسبت به لاتکس حساسیت داشته باشد لازم است که متخصص ارتودنسی خوب  را مطلع نماید تا از الاستیکهای وینیل استفاده شود که عملکردی مشابه لاتکسها دارند.

الاستیکها به شکلهای مختلفی در ارتودنسی استفاده میشوند که عبارتند از :

۱- او رینگ(o ring)
۲-چین (chain)
۳-ترد (thread)
۴- کشهای بین فکی (intermaxillary elastics)

۱-او رینگ (o ring)
او رینگ ها حلقه های کوچک لاستیکی هستند که بر روی براکتها (نگینهای روی دندانها) قرار میگیرند و وظیفهٔ آنها نگهداری سیم در داخل براکت است . اورینگها در رنگهای مختلف مثل نقره ای ، سبز ، آبی ، قرمز و سایر رنگها و یا بی رنگ (شفاف) استفاده میشوند . بعضی از انواع اورینگ شبرنگ هستند و در تاریکی قابل مشاهده اند .

۲– چین (chain)
چین ها یا زنجیرهای لاستیکی ، برای بستن فضاها و حرکت دادن دندانها در درون یک قوس دندانی بکار میروند و مانند او رینگ ها ، میتوانند به رنگهای مختلف باشند .

۳- ترد (thread)
ترد به شکل یک رشته کش نازک است که دو سر آزاد آن به هم گره زده میشود و مانند چین برای بستن فضاها و حرکت دادن دندانها در درون یک قوس دندانی بکار میرود . تردها معمولا به رنگ نقره ای یا شفاف هستند .

۴- کشهای بین فکی(intermaxillary latexes)
یکی از مواردی که همکاری بیمار نقش مهمی در پیشرفت روند درمان ارتودنسی دارد ، استفاده از کشهای بین فکی است . از آنجائیکه اتصال این کشها توسط خود بیمار انجام میشود ، اعمال نیرو توسط آنها و کسب نتیجه ، کاملا وابسته به همکاری بیمار است .
این کشها از دندانهای فک بالا به دندانهای فک پائین انداخته میشود و بسته به نوع حرکت مورد نظر ، به شکلهای مختلف به دندانها متصل میشوند . کشهای بین فکی قادرند دندانهای بالا و پائین را در سه جهت فضا( عقب و جلو – عمودی – داخل و خارج )نسبت به هم حرکت دهند و از آنها جهت تنظیمات مختلف دندانهای فکین ؛ از جمله ، جهت تنظیم خط وسط دندانی فک بالا و پائین نسبت به هم استفاده میشود .
پس از آنگه توسط متخصص ارتودنسی ، نحوهٔ انداختن این کشها به بیمار آموزش داده شد ، لازم است که بیمار مطابق زمان توصیه شده از آنها استفاده نماید .
بسته به هدف مورد نظر ، استفاده از کشهای بین فکی از نظر زمانی به دو صورت تمام وقت و یا پاره وقت صورت میگیرد .

در صورتیکه هدف از استفاده از کشهای بین فکی ، حرکت دادن دندانهای فکین باشد ، لازم است که این کشها بصورت شبانه روزی و تمام وقت استفاده شوند و بیمار فقط موقع غذا خوردن ، مسواک و نخ دندان ، آنها را از دهان خارج کند. ممکن است که در ابتدای انداختن کشها ، بیمار مقداری درد در دندانها حس کند ولی با استفادهٔ تمام وقت ، این درد برطرف خواهد شد .در این موارد، در صورتیکه کشها بصورت مداوم و تمام وقت استفاده نشوند ، و بیمار فقط شبها و بصورت پاره وقت از کشها استفاده نماید ، نه تنها حرکتهای صورت گرفته در شب ، در طی روز برگشت خواهد نمود ، بلکه در هربار استفاده ، بیمار مجددا احساس درد خواهد داشت . افزایش خودسرانهٔ نیروی کش توسط بیمار ، مثلا انداختن دو کش به جای یک کش ، نه تنها سرعت حرکت را افزایش نمیدهد و جبران کمبود زمان استفاده را نمیکند ، بلکه میتواند مخرب هم باشد و به دندانها آسیب برساند .

گاهی هدف از استفاده از کشهای بین فکی ، حرکت دادن دندانها نیست ، بلکه صرفا برای حفظ موقعیت دندانها از آنها استفاده میشود . در این موارد مدت زمان استفاده کمتر است و بیمار بصورت پاره وقت ، مثلا موقع خواب از آنها استفاده میکند .

کشهای بین فکی به شکل حلقه های لاستیکی با اندازه های متفاوت و ضخامتهای مختلف و معمولا شفاف هستند ولی انواع رنگی آن هم وجود دارد . از آنجا که بر اثر استفاده ، کشسانی الاستیکها به مرور کاهش میابد ، لازم است که حداقل روزی یکبار توسط بیمار تعویض شوند . متخصص ارتودنسی سایز و ضخامت الاستیک مناسب برای بیمار را تعیین میکند و بستهٔ حاوی الاستیک را در اختیار بیمار قرار میدهد . برای تعویض الاستیکهای بین فکی در ابتدای استفاده ، میتوان از پنس ، موچین تمیز و یا قلابهایی که در بعضی از بسته های لاتکس وجود دارد استفاده کرد ، ولی به مرور و با کسب مهارت ، معمولا بیمار میتواند با دست و بدون وسیلهٔ خاصی کشها را بیندازد . لازم است که بیمار همیشه یک بسته الاستیک همراه داشته باشد ، تا در صورت لزوم از کش جدید استفاده کند.

مقالات مرتبط:

کشیدن دندان در ارتودنسی

بهترین سن ارتودنسی دندان

ارتودنسی اطفال

کشیدن دندان در ارتودنسی

یکی از مسائل بسیار مهم که در مورد بیماران ارتودنسی مطرح می شود، لزوم کشیدن دندان می باشد. گرچه متخصصین ارتودنسی عموما سعی دارند که در حد ممکن از کشیدن دندان اجتناب کنند، ولی در هر دو دوره دندانی شیری و یا دائمی ممکن است که در صورت ضرورت و با در نظر گرفتن یک سری از فاکتورها از بیمار دندان کشیده شود .

کشیدن دندان شیری

نگهداری و مراقبت از دندان های شیری اهمیت فوق العاده ای دارد، زیرا نه تنها زیبایی کودک را تأمین می کند و در جویدن غذا مؤثر است بلکه فضای رویش دندان های دائمی را حفظ می کند. در صورتی که دندان شیری بدلیل پوسیدگی، زودتر از موقع از دست برود، باید بوسیله دستگاه های فضانگهدار، فضای آن حفظ شود تا دندان دائمی زیر آن در هنگام رویش با کمبود فضا مواجه نشود.

با این حال در چند مورد بنا به تشخیص متخصص ارتودنسی ضروری است که دندان های شیری سالم، خارج شوند که عبارتند از :

۱- کمبود فضای شدید در دندان های دائمی رویش نیافته

در صورت مشاهده کمبود فضای شدید در عکس رادیولوژی در دندان های دائمی رویش نیافته (۱۰ میلیمتر یا بیشتر)، ابتدا به صورت سریالی، بعضی از دندان های شیری کشیده می شوند به گونه ای که رویش دندان آسیای کوچک اول دائمی تسریع شود و پس از آنکه این دندان رویش کرد، دندان دائمی مذکور کشیده می شود تا فضا برای رویش سایر دندان های دائمی تأمین شود.

۲-انحراف دندان دائمی رویش نیافته از مسیر رویشی صحیح

در این حالت، که بیشتر در مورد دندان نیش دائمی فک بالا مشاهده می شود، در صورتی که به موقع تشخیص داده شود و در عکس رادیولوژی مشاهده شود که دندان دائمی، در حال انحراف از مسیر رویشی صحیح است، در بسیاری از موارد می توان با کشیدن دندان شیری، دندان دائمی را به مسیر رویشی صحیح هدایت کرد، و از نهفتگی آن جلوگیری نمود.

۳-ممانعت دندان شیری از قرارگیری دندان دائمی رویش یافته در موقعیت صحیح-

با خارج کردن دندان شیری در این موارد، به اصلاح خود به خود موقعیت دندان دائمی کمک می شود.

۴- ممانعت دندان شیری از رویش به موقع دندان دائمی

در بعضی از موارد، در عکس رادیولوژی مشاهده می شود که زمان رویش دندان دائمی فرارسیده ولی دندان شیری مانع رویش آن است، که در این موارد با کشیدن دندان شیری، امکان رویش فراهم می شود.

کشیدن دندان دائمی

در مواردی که برای رفع بی نظمی، دندان دائمی کشیده می شود، فضای حاصل از کشیدن دندان به طور کامل بسته می شود و نگرانی از باقی ماندن این فضا، موردی ندارد.

از آنجا که دندان ها قسمتی از اسکلت بدن و بخشی از سیستم جونده بدن انسان هستند سعی می شود که تا حد ممکن از کشیدن دندان اجتناب شود، ولی در برخی موارد، کشیدن دندان دائمی ضرورت پیدا می کند که عبارتند از :

۱-کمبود فضا و بی نظمی شدید دندان ها

اگر بی نظمی در حدی باشد که با روش های گسترش قوس دندانی، امکان تأمین فضا وجود نداشته باشد، فضای مورد نیاز برای رفع بی نظمی، از طریق کشیدن دندان (معمولا آسیاهای کوچک اول یا دندان های شماره چهار) تأمین می شود .

۲-بیرون زدگی بیش از حد دندان های قدامی

در صورتی که زوایای دندانی در عکس رادیولوژی، و برجستگی لب ها در معاینه کلینیکی، نشان دهنده آن باشد که دندان های قدامی بیش از حد، بیرون زده هستند، با استفاده از فضای حاصل از کشیدن دندان (معمولا آسیاهای کوچک اول یا دندان های شماره چهار)، بیرون زدگی دندان های قدامی اصلاح می شود .

۳-عدم تناسب بین سایز دندان های قدامی فک بالا و پائین

در این حالت ممکن است که برای ایجاد تناسب، یکی از ثنایاهای پائین (دندان شماره یک یا دو ) کشیده شود.

۴-جلو یا عقب بودن فک بالا و پائین نسبت به هم

در مواردی که جلو بودن فک پائین در حد خفیف باشد و یا مواردی که جلو بودن فک بالا در حد خفیف تا متوسط باشد (شدید نباشد) و بیمار تمایل به انجام جراحی فک نداشته باشد، می توان با کشیدن دندان، جلو یا عقب بودن فکین نسبت به هم را استتار کرد.

۵- دندان های عقل نامناسب

بعضی از بیماران اظهار می کنند که دندان های مرتبی داشته اند و همزمان با رویش دندان های عقل، دندان هایشان دچار بی نظمی شده است. باید توجه داشت که هرچند، ممکن است رویش دندان های عقل، همراه باشد با احساس فشار، و هرچند‌ که ممکن است بعضی از دندان های عقل به دندان مجاورشان آسیب بزنند‌، ولی دندان های عقل، عامل ایجاد بی نظمی های دیررس نیستند. عامل ایجاد بی نظمی های دیررس، رشد دیررسی است که در فکین به خصوص فک پائین اتفاق می افتد و این رشد همزمان است با رویش دندان های عقل؛ بنابراین کشیدن دندان عقل، صرفا برای جلوگیری از بی نظمی توصیه نمی شود و کشیدن این دندان گارانتی بر عدم ایجاد بی نظمی نیست. بسیاری از افرادی که دندان های عقل را قبلا کشیده اند و یا بصورت مادرزادی دندان عقل ندارند هم دچار بی نظمی های دیررس می شوند. بنابراین توصیه می شود که صرفا دندان های عقل نامناسب خارج شوند؛ یعنی دندان های عقلی که فضای کافی برای رویش ندارند، تماس مناسبی با دندان مقابل ندارند و به درد جویدن نمی خورند .

مقالات مرتبط :

بهداشت دهان و دندان در ارتودنسی

ارتودنسی متحرک

ارتودنسی اطفال

بهترین سن ارتودنسی دندان

امروزه با پیشرفت علم و تکنولوژی ، داشتن لبخندی زیبا برای هیچ کس آرزو نیست ؛ اما برای دستیابی به یک لبخند زیبا نیاز است تا دندان های مرتبی داشته باشیم. بهترین و مناسب ترین راه برای رسیدن به این هدف مشخصا ارتودنسی می باشد. اما برای دریافت بهترین نتیجه از ارتودنسی باید به یک سری نکات توجه کرد که یکی از این نکات ، انتخاب بهترین زمان برای انجام ارتودنسی می باشد.

سن مناسب برای ارتودنسی دندان

توصیه می شود که کودکان حداکثر تا ۷ سالگی یکبار توسط متخصص ارتودنسی معاینه شوند تا در صورت نیاز به درمان زودهنگام ، زمان از دست نرود . اغلب مشکلات فکی و بعضی از بی نظمی های دندانی با درمان زود هنگام ارتودنسی قابل پیشگیری هستند. دخترها از نظر رشدی معمولا  ۲ سال جلوتر از پسرها  هستند ، به همین دلیل لازم است که زودتر نسبت به درمان مشکلات فکی آنها اقدام شود . مشکل عقب بودن فک بالا نیازمند درمان بسیار زودهنگام ، حدود ۸ سالگی است (چه در پسرها و چه در دخترها) و با آنکه رشد تا ۱۸ سالگی ادامه دارد ، ولی بدلیل بسته شدن درزهای استخوانی فک بالا ، نهایتا تا ۱۱سالگی میتوان فک بالا را با ارتودنسی جلو آورد . درمان مشکلات فکی معمولا ۱ سال زمان نیاز دارد .

لازم است در مورد زمان انجام درمان ارتودنسی به چند نکته توجه داشته باشیم :

۱- برای رفع نامرتبی دندانها محدودیت سنی نداریم و در هر سنی میتوان دندانها را مرتب کرد ولی برای اصلاح مشکلات فکی (مثل عقب یا جلو بودن فک بالا یا پائین نسبت به هم) محدودیت سنی وجود دارد .

۲- با وجود آنکه مرتب کردن دندان ها محدودیت سنی ندارد و در هر سنی (حتی در سنین بالا) می توان دندانها را مرتب کرد ولی بهترین سن برای مرتب کردن دندانها حدود ۱۲ سالگی است که تمام دندان های دائمی (بجز دندان عقل) رویش کرده اند ؛ سرعت حرکت های دندانی زیاد است ؛ و مقداری از رشد باقی است که در صورت لزوم بتوان از آن استفاده کرد . حرکت های دندانی در سنین پائین تر سرعت بیشتری دارد ، درمان آسان تر انجام می شود و ثبات نتایج بیشتر است ، با اینحال در تمامی سنین (حتی در سنین بالا) می توان دندان ها را مرتب کرد ، به شرط آنکه لثه و بافت استخوانی اطراف دندان ها سالم باشد‌ . رفع بی نظمی های دندانی معمولا به ۱ تا ۲ سال زمان نیاز دارد .

۳-برای اصلاح مشکلات فکی (مثل عقب یا جلو بودن فک بالا و پائین نسبت به هم) محدودیت سنی وجود دارد و فقط در سنین رشد و قبل از  بلوغ می توان این مشکلات را با ارتودنسی اصلاح کرد و اگر سن بیمار از محدوده رشدی مناسب بگذرد ، تنها راه اصلاح مشکلات فکی انجام جراحی فک به همراه ارتودنسی است . بهترین سن اصلاح مشکلات فکی بطور کلی بین ۷ تا ۱۴ سالگی است .

عوامل موثر در درمان ارتودنسی

در همه انواع درمانهای ارتودنسی ، طول درمان بر حسب شدت ناهنجاری ، سن بیمار ، و روش درمان مشخص می شود .

نتیجه گیری

در بزرگسالانی که سن رشد را گذرانده اند ، اصلاح مشکلات فکی نیازمند درمان ترکیبی ارتودنسی و جراحی فک است . در این موارد  لازم است که قبل از انجام جراحی ، بیمار توسط ارتودنسی برای  انجام جراحی فک آماده شود تا جراح بتواند فکین را در بهترین موقعیت نسبت به یکدیگر قرار دهد . بدون انجام یک ارتودنسی صحیح ، نتیجه ایده آل از جراحی بدست نخواهد آمد . مدت زمان ارتودنسی قبل از عمل معمولا بین ۱ تا ۲ سال است . بعد از جراحی فک هم  چند ماه ارتودنسی ادامه دارد و سپس درمان خاتمه میابد .

در ادامه تعدادی از نمونه کارهای دکتر سیدحامد محمودهاشمی را مشاهده میفرمائید. برای مشاهده مابقی نمونه کارها به بخش گالری تصاویر مراجعه کنید.

نکات مهم در رابطه با ارتودنسی دندان

ارتودنسی یکی از رشته های تخصصی دندانپزشکی است که به ردیف کردن دندان های نامرتب و اصلاح روابط غلط فکین (مثل جلو یا عقب بودن فک بالا و پائین نسبت به هم ) می پردازد. متخصص ارتودنسی ابتدا مقطع دندانپزشکی عمومی را به مدت شش سال می گذراند و تحت عنوان جراح-دندانپزشک فارغ التحصیل می شود؛ سپس مقطع تخصصی ارتودنسی را به مدت سه الی چهار سال می گذراند و تخصص لازم جهت درمان انواع ناهنجاری های دندانی و فکی را کسب می کند . برای اطمینان از تخصص درمانگر خود می توانید در سایت نظام پزشکی https://irimc.org/SearchDoctor/?Lang=FA&Lang=FA، در قسمت “خدمات “ ، گزینهٔ “جستجوی پزشک “ را انتخاب کنید و نام وی را در قسمت “رشتهٔ تخصصی “ ؛ تحت عنوان “تخصص ارتودانتیکس “ جستجو نمائید.

رعایت بهداشت در درمان ارتودنسی

جهت رعایت بهداشت در درمان ارتودنسی ثابت، سه وسیلهٔ اصلی مورد نیاز می باشد که عبارتند از :

• مسواک ارتودنسی (orthodontic brush)
• مسواک بین دندانی (interdental brush)
• نخ دندان مخصوص ارتودنسی یا سوپر فلاس (super floss)

مسواک ارتودنسی (orthodontic brush)

نحوهٔ استفاده از مسواک ، در بیماران ارتودنسی ثابت ، نسبت به افرادی که در دهان خود دستگاه ارتودنسی ثابت ندارند متفاوت است. در حالت عادی ، حرکت مسواک به شکل چرخش کلید داخل قفل ، و از سمت لثه بطرف لبهٔ دندان ، صورت میگیرد و توصیه میشود که بصورت افقی مسواک نزنند ؛ اما بیمارانی که بر روی دندان های خود ارتودنسی ثابت دارند ، به خاطر وجود سیم بر روی دندانها ، مجبورند بصورت افقی مسواک بزنند تا بتوانند بالا و پایین سیم را تمیز کنند ولی نیروی مسواک زدن باید سبک باشد و از مسواک نرم (soft) یا متوسط (medium) استفاده کنند ؛ و مسواک سخت (hard) استفاده نشود .حرکت مسواک در بیماران ارتودنسی بصورت افقی ، با زاوبه ۴۵ درجه نسبت به سطح دندان در بالا و پائین براکت و با نیروی سبک صورت می گیرد.

در صورتی که مسواک ارتودنسی در دسترس نباشد می توان از مسواک معمولی استفاده کرد ، زیرا مسواک ارتودنسی و مسواک معمولی اختلاف معنی داری با یکدیگر ندارند.

مسواک بین دندانی (interdental brush)

این مسواک ها نوک باریکی دارند مانند شیشه شور ، که بیمار می تواند به وسیلهٔ آن ، پشت سیم را تمیز کند. مسواک ارتودنسی فقط بالا و پایین براکت ها را تمیز می کند و به پشت سیم ها دسترسی ندارد ، که توسط مسواک بین دندانی می توان این بخش ها را تمیز کرد.

نخ دندان مخصوص ارتودنسی یا سوپر فلاس (super floss)

وسیلهٔ دیگری که در بهداشت دهان و دندان در ارتودنسی بسیار مهم است ، نخ دندان مخصوص ارتودنسی یا “سوپر فلاس “ می باشد. بیماران حتما باید نقاط تماس بین دندان ها را با نخ دندان تمیز کنند. اگر نخ دندان مخصوص ارتودنسی در دسترس نبود ، می توانند نخ دندان معمولی را با کمک” فلاس تریدر” از زیر سیم عبور دهند و نخ بکشند. بیشتر پوسیدگی های دندانی در نقطه تماس دندان ها به وجود می آید و به دلیل استفاده نکردن از نخ دندان می باشد. در سال های اخیر دستگاهی به نام “ واترپیک” به بازار آمده است که جایگزین مناسبی برای نخ دندان می باشد. واترپیک آب را با فشار بین دندان ها می فرستد که باعث می شود پلاک میکروبی و ذرات غذایی از بین دندان ها خارج شود. بیمارانی که استفاده از نخ دندان برای آنها دشوار است ، می توانند از واترپیک استفاده کنند.

به جای سوپر فلاس می توان از نخ دندان معمولی به همراه فلاس تریدر(floss threader)هم استفاده کرد. نوک سوزنی شکل فلاس تریدر کمک می کند که بتوان نخ دندان معمولی را از زیر سیم به راحتی عبور داد. همچنین به جای سوپر فلاس از دستگاه واتر پیک (waterpik) می توان استفاده کرد. این دستگاه ، آب را با فشار بین دندان ها می فرستد و پلاک های میکروبی و ذرات غذایی را خارج می کند.

دهانشویه فلوراید

علاوه بر سه وسیلهٔ اصلی رعایت بهداشت در ارتودنسی ثابت، که در بالا به آن اشاره شد ؛ از دهان شویه های حاوی فلوراید هم بعنوان وسیلهٔ کمکی ، برای کاهش احتمال پوسیدگی دندان میتوان استفاده کرد . استفاده از این دهان شویه ها بر حسب نوع آن ، بصورت روزانه یا هفتگی می باشد. باید توجه داشت که مسئلهٔ اصلی در رعایت بهداشت دهان ، عدم وجود ذرات مواد غذایی در اطراف دندان هاست و تمیز کردن دهان بوسیلهٔ عوامل مکانیکی ، یعنی مسواک و نخ دندان ، نقش اصلی را دارد و عوامل شیمیایی مثل دهان شویه و حتی خمیر دندان ، نقش فرعی و کمکی دارند ؛ بنابراین استفاده از دهان شویه هیچگاه جایگزین استفاده از نخ دندان و مسواک نخواهد شد. بیماران می توانند شب ها بعد از زدن مسواک و استفاده از نخ دندان، یک پیمانه دهانشویه فلوراید را به مدت ۳۰ ثانیه در دهان خود بچرخانند و تا ۳۰ دقیقه دهان را با آب شستشو نکنند. همانطور که قبلا ذکر شد، عامل اصلی جلوگیری از پوسیدگی دندان، تمیز کردن مکانیکی اطراف دندان به وسیله مسواک و نخ دندان می باشد و استفاده از دهانشویه فلوراید جایگزین مناسبی برای مسواک و نخ دندان نمی باشد.

نکات مهم در ارتودنسی

•  مراجعهٔ منظم در وقت های تعیین شده، در پیشرفت روند درمان و جلوگیری از طولانی شدن بی مورد درمان بسیار مهم است. عدم حضور به موقع در وقت های تعیین شده، علاوه بر طولانی شدن درمان، در بعضی از موارد می تواند منجر به آسیب به دندان ها، حرکتهای دندانی ناخواسته، و از دست رفتن فضای حاصل از کشیدن دندان شود.
•  انجام دقیق دستورات درمانی متخصص ارتودنسی، در جلوگیری از طولانی شدن درمان، بدست آوردن نتیجهٔ درمانی مورد نظر و جلوگیری از برگشت نتایج درمان بسیار مؤثر است. در برخی از موارد به بیماران کش هایی داده می شود که لازم است از آنها به نحو احسن استفاده شود تا نتیجهٔ مطلوب از درمان بدست آید. همچنین ممکن است برای بیمار، دستگاههای خارج دهانی مانند فیس مسک (face mask) و هدگیر (head gear) و یا پلاکهای داخل دهانی پیچدار یا بدون پیچ تجویز شود که لازم است دقیقا طبق توصیهٔ متخصص ارتودنسی از این دستگاهها استفاده شود تا نتیجهٔ مورد نظر بدست آید.
• حرکت دندان در استخوان فک یک روند التهابی دارد و همراه است با درد و لقی ؛ بنابراین اگر پس از ویزیت ارتودنسی، بیمار در دندان های خود احساس لقی و درد نمود ، نباید نگرانی داشته باشد و این امر طبیعی است ؛ ممکن است بیمار تا یک هفته در دندانها ، احساس درد داشته باشد که به خصوص در دو سه روز اول این درد شدیدتر است. اگر درد در حدی بود که لازم بود از مسکن استفاده شود ، استامینوفن یا استامینوفن کدئین توصیه میشود . مسکن های دیگر مانند بروفن، ژلوفن و مفنامیک اسید بهتر است استفاده نشود زیرا سرعت حرکت دندان را کم می کند.

نگه دارنده دندان بعد از ارتودنسی

در خاتمه درمان ارتودنسی زمانی که براکت ها از روی دندان برداشته شدند، برای حفظ نتیجه درمان و جلوگیری از برگشت بی نظمی، به بیمار نگهدارنده داده می شود که استفاده صحیح از این نگهدارنده ها توسط بیمار، نقش اساسی در حفظ نتایج درمان و جلوگیری از برگشت بی نظمیهای دندانی دارد. نگهدارنده ای که برای حفظ نتیجهٔ درمان تجویز می شود می تواند به دو صورت ثابت و یا متحرک باشد. نگهدارنده های ثابت معمولا تشکیل شده از یک سیم که پس از خاتمهٔ درمان ارتودنسی بوسیلهٔ کامپوزیت ( مادهٔ همرنگ دندان ) در پشت دندان ها چسبانده می شود تا نظم دندان ها حفظ شود و به صورت تمام وقت در دهان بیمار قرار دارد و بیمار نمی تواند آنها را از دهان خارج کند. برای مراقبت از این نوع نگهدارنده، لازم است که بیمار از خوردن غذاهای سفت اجتناب کند و اطراف آن را به شکل صحیح تمیز نماید. نگهدارنده های متحرک، خود به دو گروه تقسیم می شوند. گروه اول، نگهدارنده های متحرک پلاستیکی، به نام پلاک های هالی (Hawley) هستند که حاوی سیم می باشند و گروه دوم، نگهدارنده های متحرک شفاف و تلق مانند هستند به نام اسیکس (Essix) . هر دو گروه نگهدارنده های متحرک، توسط بیمار قابل گذاشتن و برداشتن هستند و عمدتا در طول شب از آنها استفاده می شود. نگهدارنده های متحرک باید در زمان غذا خوردن، استحمام، استخر و باشگاه از دهان خارج شوند . استفادهٔ صحیح از این نوع نگهدارنده مستلزم نظم و استمرار در استفاده از دستگاه و مراقبت جهت جلوگیری از شکستن و گم شدن آن است .

نوع نگهدارنده ای که برای بیمار تجویز می شود و مدت زمان استفاده از آن، بستگی دارد به ویژگی های بی نظمی اولیه و شرایط بیمار که بر اساس آن، ارتودنتیست تصمیم می گیرد چه نوع نگهدارنده ای را برای بیمار تجویز نماید.

در مواردی که براکت جدا شده از دندان، هنوز به سیم متصل است، موارد زیر را تا زمان ویزیت ارتودنسی رعایت کنید:

• برای کاهش خطر ایجاد پوسیدگی در زیر براکت، علاوه بر رعایت بهداشت، از دهان شویهٔ حاوی فلوراید استفاده نمائید.
• از انداختن کش های بین فکی بر روی براکتی که شل شده خودداری کنید و براکت را دستکاری نکنید .
• برای جلوگیری از جابجایی یا چرخش براکت شل شده، بر روی آن، موم مخصوص ارتودنسی قرار دهید.
• از غذاهای نرم استفاده کنید و از مصرف خوراکی های چسبنده مثل شکلات های تافی و آدامس خودداری کنید.

مراقبت های دوران ارتودنسی دندان

ارتودنسی هم مانند دیگر درمان های تخصصی دندانپزشکی، مراقبت های خاص خود را نیاز دارد که با رعایت هر چه بیشتر این نکات، می توان به بهتر شدن نتیجه درمان کمک شایانی کرد. این مراقبت ها عبارتند از:

• نخوردن غذای سفت در طول درمان ارتودنسی ثابت: غذاهای سفت باعث کنده شدن براکت ها (نگین های روی دندان) و طولانی شدن درمان و آسیب به دندان ها می شود.
• رعایت دقیق بهداشت:  دستگاه ارتودنسی ثابت باعث افزایش گیر غذایی در اطراف دندان ها می شود و در صورت عدم رعایت دقیق بهداشت، در انتهای درمان، پوسیدگی و لکه های بدرنگ بر روی دندان ها ایجاد می شود .
• مراجعهٔ منظم در وقت های تعیین شده: عدم حضور به موقع در وقت های تعیین شده می تواند موجب آسیب به دندان ها، حرکت های ناخواسته و طولانی شدن درمان شود.
• انجام دقیق دستورات درمانی متخصص ارتودنسی: در صورت عدم انجام دقیق این دستورات (مانند استفاده از کش های بین فکی، هدگیر، پلاک های متحرک و … ) علاوه بر طولانی شدن درمان ، نتیجهٔ مورد نظر هم بدست نخواهد آمد و یا آنکه نتایج درمان از دست خواهد رفت .
• اجتناب از خورکی های سفت در طی درمان ارتودنسی فوق العاده در پیشرفت درمان اهمیت دارد زیرا کنده شدن براکت ها باعث طولانی شدن درمان و در برخی از مواردی، آسیب به دندان می شود. لازم است از خوردن نان های خشک، بلال و ته دیگ اجتناب شود و گوشت از استخوان با دندان جدا نشود. از گاز زدن ساندویچ خودداری شود و ساندویچ با دست تکه شود. سیب و میوه های سفت با چاقو بصورت قطعات نازک برش شود و هستهٔ میوه ها را با دندان جدا نکنند (هستهٔ میوه ها با چاقو جدا شود ).

چند نکته دیگر :

• پس از چسباندن براکت ها ( نگین های ارتودنسی ) لازم است که بیمار تا سه روز، به خصوص ۲۴ ساعت اول، از خوراکی هایی که دارای رنگ زیاد هستند اجتناب کند تا دندان هایش رنگ نگیرند( مثل چای ، قهوه ، نوشابه ، سبزیجات ، کاکائو ، آب هویج ، سس کچاپ و …) .
• در طول دوره درمان ، ممکن است زخم هایی توسط براکت ها بر روی لب و گونه ایجاد شود که در این صورت لازم است بیمار بهداشت دهان خود را به طور کامل رعایت کند (مسواک و نخ مرتب)، دهان را با آب نمک رقیق شستشو دهد و روی براکتی که موجب زخم شده را با موم هایی که متخصص ارتودنسی در اختیارش قرار داده بپوشاند تا در زمان ویزیت، این مشکل توسط ارتودنتیست بررسی شود. در صورتی که موم ارتودنسی در اختیار بیمار نبود، می تواند از پنبه یا آدامس به جای آن استفاده نماید .
• جدا شدن براکت میتواند موجب برگشت بی نظمی دندان ها و طولانی شدن درمان گردد ولی الزاما تمام موارد کنده شدن براکت، جزء موقعیت های اورژانس ارتودنسی محسوب نمی شوند. اگر براکت آسیب دید یا شل شد، به متخصص ارتودنسی خود اطلاع دهید تا در صورت لزوم ، وقت خارج از نوبت برای شما در نظر گرفته شود. در صورتی که براکت یا تیوب آخرین دندان جدا شده و انتهای آزاد سیم باعث آزردگی مخاط دهانتان می شود و دسترسی سریع به ارتودنتیست امکانپذیر نیست، میتوانید بوسیلهٔ ناخن گیر و با احتیاط ، انتهای آزاد سیم را قطع کنید و یا به کمک پاک کن مداد ، انتهای آزاد سیم را در جهت دور از مخاط خم کنید و با رعایت بهداشت و استفاده از دهان شویهٔ ضدعفونی کنندهٔ فاقد الکل یا آب نمک رقیق، از ایجاد التهاب در مخاط دهان جلوگیری کنید.

بهداشت دهان و دندان در ارتودنسی

رعایت بهداشت دهان و دندان در همه افراد امری بسیار مهم و ضروری می باشد. اما افرادی که تحت درمان ارتودنسی هستند اهمیتی مضاعف دارد. بی توجهی به رعایت بهداشت دهان و دندان در ارتودنسی ثابت موجب می شود مواد غذایی در بین براکت ها و لابه لای سیم های ارتودنسی باقی بماند و اگر دندان ها به خوبی را تمیز نشود، فرد در پایان درمان با دندان هایی پوسیده و لثه ای ملتهب و بیماری مواجه خواهد شد.

تمیز کردن دندان های ارتودنسی

جهت ایجاد هرگونه عارضه و بیماری در لثه و دندان ها در طی درمان ارتودنسی ثابت وسایل و ابزارهای مخصوصی مورد نیاز می باشد. از جمله این وسایل می توان به نخ دندان مخصوص سوپر فلاس، مسواک بین دندانی، مسواک مخصوص ارتودنسی، خمیر دندان و دهانشویه حاوی فلوراید اشاره کرد.

نخ دندان سوپرفلاس

نخ دندان سوپرفلاس شامل سه بخش می باشد. بخش ابتدایی نخ حالت نایلونی دارد در ادامه بخش ضخیم تر و کاموایی و در انتها هم نخ دندان معمولی می باشد. این نخ دندان به راحتی از بین سیم های ارتودنسی عبور می کند. قسمت نایلونی این اجازه را می دهد که نخ دندان راحت از زیر سیم ها عبور کند. سپس با قسمت کاموایی می توان دستگاه ارتودنسی را تمیز کرد و در نهایت هم از قسمت معمولی نخ دندان برای تمیز کردن سطوح بین دندانی استفاده می شود.

اگر دسترسی به نخ دندان مخصوص سوپرفلاس وجود نداشته باشد می توان از نخ دندان معمولی استفاده کرد. برای عبور دادن نخ دندان معمولی از زیر سیم ارتودنسی از وسیله ای موسوم به فلاس تریدر استفاده می شود. نخ دندان از انتهای آن رد می شود و بخش نایلونی فلاس تریدر اجازه می دهد نخ دندان به راحتی از زیر سیم ارتودنسی عبور کند و سپس نخ را بین دندان ها می رود و دندان ها تمیز می شود.

مسواک های بین دندانی

بعد از استفاده از نخ دندان سوپرفلاس، دندان ها با مسواک بین دندانی قابل تمیز کردن می باشد. مسواک های بین دندانی می توانند دسته های بلند یا کوتاه یا اصطلاحا انگشتی باشند. معمولا برای نواحی جلویی دندان از مسواک هایی با دسته کوتاه یا انگشتی استفاده می شود. برای نواحی خلفی مسواک هایی که دسته های بلندی دارند و معمولا کار را راحت تر می کنند استفاده می شود که با استفاده از آن می توان زیر سیم ارتودنسی و اطراف براکت ها را تمیز کرد.

مسواک های ارتودنسی

مسواک های ارتودنسی معمولا مسواک های نرمی هستند که ردیف وسط آنها برس های کوتاه تری دارد و با شکل براکت های ارتودنسی کاملا تطابق دارد. از مسواک ارتودنسی برای تمیز کردن سطوح دندانی استفاده می شود. همچنین توصیه شده که بیمار برای زدن مسواک از خمیر دندان های حاوی فلوراید استفاده کند.

دهانشویه های فلورایده

این دهانشویه ها معمولا به صورت روزانه و هفتگی استفاده می شود. توصیه می شود بیمار شب ها قبل از خواب ابتدا از نخ دندان سپس مسواک و در نهایت از دهانشویه استفاده کند. دهانشویه های فلورایده روزانه، غلظت فلوراید حدود 0.05 درصد دارند. نحوه استفاده از دهانشویه به این شکل است که بیمار حداقل به مدت 30 ثانیه دهانشویه را داخل دهان نگه دارد و بعد تخلیه کند. حداقل به مدت نیم ساعت بعد از استفاده از دهانشویه نباید چیزی بخورد یا دهان خود را بشوید. اگر شب ها از دهانشویه استفاده شود تاثیر بیشتری دارد زیرا تا صبح بر روی دندان ها باقی می ماند و باعث افزایش مقاومت دندان ها در برابر پوسیدگی می شود.

در نهایت توصیه می شود هنگام زدن مسواک و تمیز کردن براکت ها فشار زیادی به آنها وارد نشود زیرا موجب کنده شدن و یا کج شدن آنها  شود. مراجعه منظم به متخصص ارتودنسی جهت تنظیم بریس های ارتودنسی طی دوره درمانی امری ضروری می باشد.

ارتودنسی متحرک

به نواعی از ارتودنسی گفته می شود که بیمار می تواند دستگاه ارتودنسی را از دهان خود خارج کند در حالی که در ارتودنسی ثابت چنین امکانی برای بیمار  وجود ندارد. از این نوع ارتودنسی معمولا برای اصلاح روابط غلط فکی مانند جلو یا عقب بودن فک بالا و پایین نسبت به هم در سنین رشد و گاهی هم جهت انجام حرکت های دندانی محدود استفاده می شود.

نتیجه گیری از این درمان شدیدا وابسته به همکاری بیمار می باشد. دستگاه های ارتودنسی متحرک به دو گروه خارج دهانی و داخل دهانی تقسیم بندی می شود. دستگاه های ارتودنسی خارج دهانی روی صورت بیمار قرار می گیرد و عمدتا برای درمان اسکلتال و ارتوپدیک  و رفع جلو و عقب بودن فک بالا و پایین نسبت به هم بکار می رود.

دستگاه های ارتودنسی متحرک داخل دهانی برای درمان اسکلتال و ارتوپدیک و رفع فک بالا و پایین نسبت به هم بکار می روند و همینطور برای درمان بی نظمی ها خفیف تا متوسط استفاده می شوند.

دستگاه های کلیر الاینر یا صفحات شفاف که برای مرتب کردن دندان ها بکار می روند هم جزء دستگاه های متحرک محسوب می شوند.

این دستگاه ها شامل صفحات شفاف متعددی هستند که به صورت متوالی استفاده می شوند و حرکت های تدریجی دندان ها برای رسیدن به موقعیت مطلوب در آنها برنامه ریزی شده. مزیت کلیرالاینرها نسبت به پلاک های متحرک معمولی این است که در تکلم بیمار اختلالی ایجاد نمی کند و میزان دیده شدن آنها بسیار ناچیز است. برای ساخت این صفحات شفاف بر اساس طرح درمان مورد نظر متخصص ارتودنسی به وسیله نرم افزارهای مخصوص کامپیوتری مدل های سه بعدی متوالی از مراحل حرکت دندان بیمار تهیه می شود و روی این مدل ها صفحات شفاف متوالی یا همان الاینرها ساخته می شوند که هر کدام این صفحات شفاف به مدت دو تا سه هفته توسط بیمار استفاده می شود و بسته به شدت مشکل معمولا 10 تا 17 مرحله درمان برای بیمار لازم است. در مجموع درمان حدودا یکسال به طول می انجامد. الاینرها گزینه مناسبی برای افرادی برای بازیگران مجریان تلوزیونی هستند که به دلیل موقعیت شغلی که دارند تمایلی به دیده شدن براکت های ارتودنسی در دهان خود را ندارند و تداخلی هم در تکلم آنها ایجاد نمی کند.

با این حال توانایی الاینرها نسبت به ارتودنسی ثابت محدود تر است و تمام انواع ناهنجاری های ارتودنسی را با آنها نمی توان درمان کرد و معمولا بی نظمی های خفیف تا متوسط با این روش درمان می شود. در عین حال به خطر هزینه بر بودن و پیچیدگی مراحل ساخت کلیر الاینرها این روش درمانی یکی از پرهزینه ترین روش های درمانی ارتودنسی می باشد.

در چه مواقعی می توان ارتودنسی متحرک را از دندان خارج کرد؟

کلیه دستگاه های ارتودنسی متحرک چه داخل دهانی و چه خارج دهانی در چند مورد باید از دهان بیمار خارج شوند:

• هنگام خوردن غذا
• هنگام استحمام
• رفتن استخر
• رفتن به باشگاه

فواید ارتودنسی متحرک

• دستگاه های ارتودنسی متحرک مزیت هایی نسبت به دستگاه های ثابت ارتودنسی دارند که همه آنها مربوط به قابلیت خارج کردن آنها از دهان می باشد.
• رعایت بهداشت برای بیمار راحت تر است زیرا هنگام تمیز کردن دندان ها دستگاه در دهان بیمار نیست و بیمار می تواند با مسواک معمولی و نخ دندان معمولی دندان ها را تمیز کند.
• بیمار محدودیتی در خوردن غذای سفت ندارد زیرا به هنجگام صرف غذا دستگاه در دهان بیمار نیست
• در موقعیت های اجتماعی که بیمار مایل نیست دستگاه را در دهان داشته باشد مانند هنگام سخنرانی یا ورزش های پر برخورد می تواند دستگاه را از دهان خود خارج کند.
• دستگاه های ارتودنسی متحرک مقطه ضعف هایی را هم نسبت به دستگاه های ارتودنسی ثابت دارند :
• کنترل حرکت های دندانی در سه جهت فضا بذخلاف دستگاه های ثابت به سادگی امکان پذیر نیست.

نتیجه گیری از درمان شدیدا وابسته به همکاری بیمار و استفاده از دستگاه می باشد و اگر بیمار از دستگاه به اندازه کافی استفاده نکند یا در مورد پلاک هایی که پیچ دارند پیچ پلاک را طبق دستور باز نکند نتیج مورد نظر بدست نمی آید.

مضرات ارتودنسی متحرک

• بسیاری از انواع دستگاه های متحرک داخل دهانی به خصوص در اوایل درمان که بیمار هنوز به دستگاه عادت نکرده باعث اختلال در تکلم افزایش بزاق دهان می شود که البته این مشکل موقتی می باشد و با استفاده درست معمولا برطرف می شود.
• احتمال گم شدن دستگاه های متحرک توسط بیمار وجود دارد. زمانی که بیمار دستگاه داخل دهانی را از دهان خود خارج می کند باید داخل جعبه پلاک بگذارد تا آسیب نبیند و گم نشود.

مراقبت از دستگاه های ارتودنسی

• برای شستشوی پلاک های متحرک باید از مسواک های نرم استفاده شود.
• از صابون مایع دسشویی یا مایع ظرفشویی باید استفاده شود و از شستن با خمیر دندان خودداری شود زیرا باعث سایش آنها می شود.
• از شستن پلاک با آب داغ باید خودداری شودو به هنگام شستشو مراقب افتادن پلاک باشند زیرا این پلاک ها شکننده هستند.
• پلاک ها در آفتاب یا در مجاورت حرارت قرار داده نشود.
• پس از در آوردن پلاک ها از دهان بلافاصله در جعبه پلاک قرار داده شود زیرا اگر بدن جعبه داخل کیقف یا جیب یا روی میز داخل دستمال کاغذی قرار داده شود احتمنال آسیب به پلاک هایا گم شدن آنها وجود دارد.
• از باز کردن درب جعبه پلاک در هوا خودداری شود زیرا ممکن است پلاک ها در اثر افتادن آسیب ببینند.
• برای ضدعفونی پلاک های متحرک نیز می توان هر چند هفته یکبار از محلول یک قاشق ساولون یا سیترهمیدسی در یک لیوان آب یا قرص های مخصص ضدعفونی کننده پلاک که در داروخانه ها وجود دارد در یک لیوان آب استفاده شودو پلاک را به مدت نیم ساعت داخل این محلول قرار داده شود تا ضدعفونی شوند سپس پلاک توسط مسواک نرم و مایع دستشویی یا ظرفشویی شسته شود.