ارتودنسی اطفال

ارتودنسی اطفال

ارتودنسی اطفال

ارتودنسی یک از روش های موثر جهت رفع ناهنجاری های دندانی می باشد که اگر در سنین پایین تر انجام شود قطعا نتیجه بهتری خواهد داشت. درمان های زود هنگام یا ارتودنسی در اطفال در بسیاری از موارد از مشکلات پیچیده ارتودنسی در آینده جلوگیری می کند. این درمان ها را اصطلاحاً درمان های مداخله ای یا اینترسپتو interceptive نامیده می شود. سوالاتی که ممکن است در رابطه با ارتودنسی اطفال مطرح شود این است که بهترین سن جهت انجام درمان ارتودنسی اطفال چه زمانی می باشد؟ با مطالعه مطالب زیر با ما همراه باشید.

 

سن مناسب ارتودنسی کودکان

یکی از شایع ترین سوالاتی که معمولا والدین محترم مطرح می شود این است که بهترین زمان برای انجام معاینه ارتودنسی کودکان خود چه سنی است؟ بهترین زمان جهت انجام اولین معاینه ارتودنسی نه لزوما شروع درمان ارتودنسی حدودا سن 7 یا 8 سالگی می باشد زیرا در این سن بسیاری از ناهنجاری های دندانی و فکی قابل تشخیص هستند و می توان با درمان های ارتودنسی ساده و کم هزینه آنها را تحت کنترل پزشک در می آید. اما عدم توجه به این ناهنجاری ها سبب ایجاد ناهنجاری های دندانی و فکی شدیدتر در سنین بالاتر می شود که درمان آنها نیازمند درمان های ارتودنسی وسیع و پیچیده و البته پرهزینه می باشد.

درمان ارتودنسی کودکان

توصیه می شود اطفال حداکثر تا سن ۷ سالگی یک بار توسط متخصص ارتودنسی معاینه شوند تا اگر نیاز به ارتودنسی خاصی وجود دارد برای آنها انجام شود. ارتودنسی در کودکان زیر 6 یا 7 سال که فقط دندان های شیری در دهان خود دارد کمتر انجام می شود مگر موارد خاص مثل باریک بودن فک بالا یا ناهماهنگی هایی که باعث شود تا کودک فک خود را در یک پوزیشن نامناسبی ببندد که این مسله باعث می شود رشد فکش تحت تاثیر قرار گیرد در موارد شاید اندیکاسیون تجویز ارتودنسی زیر سن 7-6 سالگی اتفاق بیفتد. یا سندروم هایی وجود داشته باشد که لازم باشد تا درمان های خاص انجام شود. بعد از این سن که دندان های دائمی شروع به رشد می کنند و دوره دندانی مختلط یعنی وجود دندان های شیری و دائمی با یکدیگر داخل دهان، معمولا شروع درمان های ارتودنسی بیشتر اتفاق می افتد و در این دوره بیشتر درمان های متحرک انجام می شود.

کاربرد ارتودنسی اطفال

این درمان ها در اطفال معمولا در چهار زمینه عمده انجام می شود:

حفظ یا باز پس گیری فضای دندان های شیری از دست رفته

دندان های مجاور به فضای از دست رفته شیری حرکت می کند که می تواند باعث ایجاد مشکلات جدی ارتودنسی در آینده شود و دندان دائمی زیرین را با کمبود فضا و بی نظمی مواجه کند. زمانی که به موقع برای درمان دندان شیری از دست رفته اقدام نشود می توان با استفاده از فضا نگه دار این فضا را حفظ کرد. اگر فضا نگه دار به موقع گذاشته نشود می تواند  منجر به از دست رفتن فضای دندان شیری شود در این حالت در بسیاری از موارد لازم است ابتدا فضای از دست رفته را باز پس گیری کرده و سپس فضا نگه دار گذاشته شود

عقب یا جلو بودن فک بالا و پایین نسبت به هم

در درمان مشکلات فکی مثل عقب یا جلو بودن فک بالا و پایین نسبت به هم برای اطفال و نوجوانانی که در سن رشد هستند می توان با درمان های ارتوپدیک یا اصطلاحا هدایت رشد فک روابط غلط فکی را در سنین رشد اصلاح کرد. باید توجه داشت که انجام بعضی از درمان های هدایت رشد فک حتی در تمام سنین رشد هم‌ قابل انجام نیست و باید در محدوده خاصی از سنین رشد انجام شود به طور مثال در مواردی که رشد فک بالا کم است و در عقب قرار گرفته است سن مناسب برای جلو آوردن فک بالا حدودا ۸ سالگی و نهایتا تا ۱۱ سالگی این امکان وجود دارد که فک اصلاح شود. قبل از ۸ سالگی به دلیل پایین بودن همکاری کودک در استفاده از دستگاه معمولا اقدام به چنین درمانی نمی شود و بعد از ۱۱ سالگی با اینکه فرد هنوز تا ۱۸ سالگی امکان رشد دارد ولی درهای استخوانی فک بالا طوری محکم می شود که امکان جلو آوردن فک بالا وجود نخواهد داشت. اگر بیمار از سن مناسب رشدی عبور کند اصلاح روابط غلط فکی مستلزم این است که علاوه بر ارتودنسی جراحی فک هم انجام شود تا روابط فکی اصلاح شود.

تنگی کام و قوس فک بالا

سومین مورد شایع در اطفال که نیاز به درمان زود هنگام دارد تنگی کام و قوس فک بالا می باشد که میتواند باعث انحراف فک پایین به یک طرف شود و در صورت عدم درمان به موقع، عدم تقارن صورت در آینده و مشکلات مفصلی را ایجاد می کند. در این موارد با دستگاه های اکسپندر expander یا گسترش دهنده که حاوی پیچ  هستند عرض فک بالا و قوس  دندانی افزایش پیدا می کند با افزایش عرض فک بالا نه تنها احتمال انحراف فک پایین و عدم تقارن صورت و ایجاد مشکلات مفصلی برطرف می شود بلکه به دلیل اینکه فک بالا کف حفره بینی را تشکیل می دهد تنفس از بینی هم برای کودک نیز آسان تر می شود  و احتمال تنفس دهانی کاهش پیدا می کند

نوک به نوک قرار گرفتن دندان های کودک در قسمت جلو

در مواردی که دندان های جلویی کودک تداخل و حالت نوک به نوک داشته باشد کودک برای داشتن تماس های دندانی بهتر هنگام بستن دندان ها روی هم فک پایین را به سمت جلو هدایت میکند که در صورت عدم درمان به موقع و ادامه این عادت فک پایین بیش از حد رشد می کند و در نتیجه جلو بودن عادتی فک پایین به جلو بودن اسکلت ها و استخوانی تبدیل خواهد شد و قابل برگشت نخواهد بود و نیاز به جراحی فک خواهد داشت.

نتیجه گیری

باید توجه داشت که درمان های پیشگیری برای همه انواع مشکلات ارتودنسی قابل انجام نیست. با مداخله به موقع در سنین رشد، می توان از اغلب ناهنجاری های فکی و بعضی از بی نظمی های دندانی جلوگیری کرد.